Monthly Archives: July 2014

அலையிலாக் கடலின்
ஆழத்தில் ஜனனம்;
நித்ய யுவதி வடிவம்;
தேவர், மனிதர், அசுரர், கந்தர்வர்
எண்ணற்றோரைக் கிறங்கடிக்கும்
ஊர்வசிக்கு இது ஒரு
புது அனுபவம்.
மானிடன் ஒருவனின்
மறுதலிப்பு.

அர்ஜுனன் அறைக்கு
சென்று திரும்பியவள்
கண்களில் ஏமாற்றம்.
கரை மீறும் நதியலை போல்
வெகுண்டு
வேகவேகமாய்
அலங்காரத்தை கலைத்தாள்.

உடைகளைக் கழட்டத் தொடங்கியதும்
கொஞ்சம் அமைதி.
மார்புக்கச்சைகளை விலக்கியதும்
மின்னலொளியில் ஒரு முறை
பார்த்த மானிடன்,
புருரவஸ்-சின் நிர்வாண நினைவு.
கூடவே ஜோடி ஆடுகளின் பிம்பமும்.

குரு வம்சத்து மூதாதையனுடன்
முயங்கியதால்
நான் தாய் ஸ்தானமாம்,
வணக்கத்துக்குரியவளாம்,
புணர்வதற்கில்லை என்று சொல்லியனுப்பி விட்டான்.
பாவாடை தரையில் விழவும்
நினைவுக் குளத்திற்குள்
மூழ்கும் முன்னர்
இதழில் புன்சிரிப்பு:
அர்ஜுனனைக் கைபிடித்திழுத்து
அருகிருந்து பார்த்த
அவனது முகம் தோன்றி மறைந்தது-
“புருரவஸ் ஜாடைதான் உனக்கு”

+++++

முட்படுக்கையில்
கிடப்பவன் போல்
புரண்டான் அர்ஜுனன்,
நிர்வாணமாய்
நீச்சலடிக்கும்
ஊர்வசியின்
காட்சி அவன் கனவில்.
ஹ்ம்ம்ம்…
சாபமிட்டுச் சென்றவளை
இனி சந்திக்க முடியாது.
பெருமூச்சு விடுபட்டு
ஊர்வசி சூடிய
ஒற்றை மலரை
விழ வைத்தது.

+++++

“தாயையல்ல அர்ஜுனா,
நீ நிராகரித்தது மகளை…
நிம்மதியாய்த் தூங்கு!”
கண்ணன் சிரிக்கிறான்.

நன்றி : பதாகை (ஜூலை 13 இதழ்)

றியாஸ் குரானா

தெரு

 

இங்கிருந்து தொடங்குகிறது தெரு.

இல்லை, இது தெருவின் நடுவிலோர் இடம்.

அந்த தெருவின் முடிவடைகிற இடம்.

ஒன்று போல் தென்பட்டாலும்,

ஒவ்வொரு இடத்திலும் வெவ்வேறு

பெயர்களாலும், அடையாளங்களாலும்

நீண்டு கொண்டே இருக்கிறது.

எனது தெருவாகத் தொடங்கி

உனது தெருவாக முடிவடைவதுகூட

ஒரு வசதிக்காகத்தான்.

யாருடைய தெருவில் நாம் நிற்கிறோம்?

அதைக் கண்டு பிடிக்கும் போது

அடையாளமொன்றை பெற்றுக் கொள்கிறோம்.

எங்கிருந்து தொடங்குகிறது

இந்தத் தெரு என ஒரு குழந்தை

கேட்கும் போது,

எல்லாமே விளையாட்டாகிவிடுகிறது.

அப்போது, சலிப்பின்றி விளையாடுவதே

எங்கிருந்தும் தொடங்கலாம் என்பதாகும்.

 

இரு துளி வெயில்

 

துளித்துளியாக விழுந்து கொண்டிருக்கிறது வெயில்.

சில துளிகளை எடுத்து வந்து கோப்பைக்குள்

வைத்திருக்கிறேன்.

ஒன்றில் மற்றது கலந்து விடாமல்

தனித்தனியே உருண்டபடி இருக்கின்றன.

இன்னும் சில நாட்களில் ஒலியெழுப்பவும்

பழக்கிவிடுவேன்.

 

நினைவில் இறந்தவர்

 

நினைவை உருட்டிச் செல்கிறது காற்று

மலை உச்சியிலிருந்து

கீழே தள்ளி விடப்பார்க்கிறது

காப்பாற்ற முயற்சிக்கிறேன்

முடியவில்லை

ஆகையால் நினைவை

சோதிக்கிறேன்

அதனுள் எத்தனை யோசம்பவங்கள்

எத்தனையோ மனிதர்கள்

நினைவின் ஒரு மூலையில்

பல கவிஞர்களும் பல எழுத்தாளர்களும்

பரிதவித்தபடி

காப்பாற்ற முடியவில்லை என்பதால்

நான்திட்டமிட்டுக் கொன்றேன்

என்றுயாரும் கருதக்கூடாது

மலையிலிருந்து கீழே

நினைவு விழுந்துவிட்டது

விழும் போது கடைசியாக

எனது காதுகளில் கேட்ட மரண ஓலம்

,,,,,,,,,,,,,,,,,னுடையது.

இனி புதிதாக நினைவுகளை

நீரூற்றி வளர்க்க வேண்டும்.

 

அடுத்ததாக நான்

 

எனக்கு முன் இந்தப்புத்தகத்தை

புரட்டிப் பார்த்து விட்டுச்

சென்றது காற்று

இத்தனை வேகமாக

புத்தகத்தை விட்டு தப்பிச் சென்றது ஏன்

என யோசிக்கிறேன்

இறகொன்றை ஏற்றிச் செல்வதற்கான

நேரம் நெருங்கி விட்டதால்

போயிருக்கவும் வாய்ப்பிருக்கிறது

எதற்கும் புத்தகத்தை

புரட்டிப் பார்க்கலாம்

முதல் அத்தியாயம்

காற்று தப்பிச் சென்ற காதை.