தி கான்ஸ்டெண்ட் கார்டனர்

the-constant-gardener-movie-poster-2005-1020350499

ஜான் லீகார்ரே (John Le Carre) யின் “The Constant Gardener” நாவல் திரைப்படமாக 2005இல் வெளியானது. நாவலின் தலைப்பே திரைப்படத்துக்கும். எட்டாண்டுகள் முன் வெளியான இத்திரைப்படத்தை நேற்று தொலைக்காட்சியில் பார்த்தேன். தூங்கப் போகலாமா என்று யோசித்துக் கொண்டே சேனல்களை மாற்றிக் கொண்டிருந்த போது ஜீ தொலைக்காட்சியில் இப்படத்தை ஒளிபரப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். நடிகை ரேச்சல் வெய்ஸ் (Rachel Weisz) –க்கு சிறந்த நடிகைக்கான ஆஸ்கார் விருதைப் பெற்ற படம் என்று என்று எனக்கு தெரியும். கொஞ்ச நேரம் பார்க்கலாமே என்று துவங்கினேன். இரண்டு மணி வரை படம் முடியும் வரை இருக்கையிலிருந்து எழ முடியவில்லை.

ரால்ஃப் ஃபீன்ஸ் (Ralph Fienes) எனக்கு பிடித்தமான நடிகர்களில் ஒருவர். The English Patient திரைப்படத்தை பல முறை பார்த்திருக்கிறேன். கூச்சசுபாவமான ஆர்ப்பாட்டம் காட்டத் தேவையில்லாத பாத்திரங்களில் வெகுவாகப் பொருந்தக் கூடியவர். அதே சமயம் உடல்மொழி மற்றும் முக வெளிப்பாடுகள் வாயிலாக ஒரே பாத்திரத்தின் பல்வேறு பரிமாணங்களை நுட்பமாக வெளிப்படுத்துபவர். முண்ணனி ஹாலிவுட் ஹீரோ நடிகர்களில் அவரைப் போல மிகச்சிலரே வில்லன் பாத்திரங்களில் சோபிக்க முடியும். நேர்மறை கதாநாயகனாக நடிக்கும் பொழுதும் இருண்ட முனைகளை உட்புகுத்தி அப்பாத்திரத்திற்கு நொறுங்கும் தன்மையையும் மனிதத் தன்மையையும் சேர்த்து விடுவார்.

தி கான்ஸ்டண்ட் கார்டனரிலும் அவருடைய பாத்திரம் மனைவிப் பாத்திரத்தின் மரணத்துக்குப் பிறகு தானுண்டு தன் வேலையுண்டு என்றிருக்கிற கண்ணியமான தூதரக அதிகாரியிலிருந்து காதலின், அதீத உணர்ச்சியின் சுய-சாத்தியப்பாட்டை நிலை நிறுத்தும் பாத்திரமாக மாறுகிறது.

மனைவி டெஸ்ஸா பாத்திரத்தில் வரும் ரேச்சல் வெய்ஸ் உந்தப்பட்ட, எழுச்சி மிக்க, தடுத்து நிறுத்தவியலா அறப்பணியாளராக பாத்திரத்தில் வாழ்ந்திருக்கிறார். துள்ளல் மிகு கண்களுடன் அதிக வயது வித்தியாசமிக்க காதலனிடம் “என்னை உன் காதலியாக அல்லது மனைவியாக,,,இல்லாவிட்டால் வைப்பாட்டியாக…கென்யா கூட்டிச்செல்வாயா?” என்று கேட்கிறார்.

கென்யாவில் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனத்திற்காக களப்பணியாளராக வேலை செய்யும் டெஸ்ஸா, ஆப்பிரிக்க நண்பன் ஆர்னால்டோடு சேர்ந்து எய்ட்ஸ் மருந்தை இலவசமாக வினியோகிக்கும் பணியில் இருக்கிறாள். அவர்களிருவரும் சேர்ந்து ஐரோப்பிய மருந்து நிறுவனமொன்று ஒன்றுமறியா ஆப்பிரிக்க ஏழைகளின் மேல் காச நோய்க்கான மருந்தொன்றை பரிசோதனை செய்வதை கண்டு பிடிக்கிறார்கள். பக்க விளைவைத் தரும் அம்மருந்தின் காரணமாக பலரும் மரணமடைகிறார்கள். மரணங்கள் பதிவாவதுமில்லை. மருந்தி பரிசோதனையைத் தடுத்து நிறுத்தும் முயற்சியில் முழுமூச்சுடன் டெஸ்ஸா இறங்குகிறாள். அவளுக்கு ஆர்னால்ட் பக்கபலமாக இருக்கிறான்.

வேலை நேரம் போக மற்ற நேரங்களில் எல்லாம் தோட்டத்தை திருத்தும் காரியத்தில் தன்னை அமிழ்த்திக் கொள்ளும் ஜஸ்டின் (ரால்ஃப் ஃபின்ஸ்), டெஸ்ஸாவின் வேலையைப் பற்றியோ நடவடிக்கைகள் பற்றியோ அறியாமல் ஒரு தொலைவை ஏற்படுத்திக் கொண்டுவிடுகிறான். டெஸ்ஸாவின் குழந்தை பிறக்கும் போதே இறந்து விடுகிறது. குழந்தையின் இறப்புக்குப் பிறகு டெஸ்ஸா – ஜஸ்டின் தொலைவு இன்னும் விரிவடைகிறது.

ஒரு நாள் டெஸ்ஸா கொலை செய்யப்படுகிறாள். ஆர்னால்ட் தான் அவளை கொலை செய்து விட்டான் என்று முதலில் சொல்லப்படுகிறது. ஆர்னால்ட் டெஸ்ஸாவின் காதலன் என்றும் அவதூறு கற்பிக்க முயற்சிகள் நடக்கின்றன. ஆர்னால்டும் டெஸ்ஸா இறந்த நாளன்றே கொல்லப்பட்டது பின்னர் கண்டு பிடிக்கப்படுகிறது.

மனைவியின் மரணம் ஜஸ்டினுள்ளில் ஆழ்ந்த மாற்றத்தை உண்டு பண்ணுகிறது ; டெஸ்ஸாவின் கொலைப் பிண்ணனி பற்றியும் காரணங்கள் பற்றியும் அறிவதற்கான ஆபத்து நிறைந்ததொரு தேடலில் புகுகிறான்,

அறப்பணியில் ஈடுபடுவது உள்ளார்ந்த கருணை குணத்தின் காரணமாக இருக்கலாம் ; குற்றவுணர்வாக இருக்கலாம் ; இலாபம் கருதி இருக்கலாம் ; பொது வாழ்வில நற்பெயர் சம்பாதிப்பதற்காக இருக்கலாம். எதுவானாலும் இருக்கட்டும். நன்மையில் முடிந்தால் சரி. ஆனால் பிரச்னை என்னவென்றால் முழுமையான பார்வை கொண்டு பார்த்தாலொழிய அறப்பணி முயற்சிகள் நனமையில் முடிந்ததா என்பதை அறிதல் கடினம். தனிப்பட்ட நபர்களின் அறம் சார்ந்த தொண்டுகள் அதை ஏற்கும் நபரின் மனநிலை, அறப்பணி புரியப்படும் சூழல், அதை ஒழுங்கு படுத்தும் அரசுகளின் போக்குகள், மனப்பான்மைகள் என்று வெவ்வேறு இடைமுகங்கள்! இவ்விடைமுகங்கள் தோற்றுவிக்கும் பல்வேறு விளைவுகள்! இரட்டை வேடம் போடும் உதவி வழங்கும் அரசாங்கங்கள்! சட்டபூர்வ மற்றும் சட்டமீறல் செய்கைகளுக்கிடையேயான எல்லைகளை எளிதில் தாண்டும் இலாப நோக்கு நிறுவனங்கள் ! உதவி பெறும் மக்களின் ஊழல் மிகு உள்ளூர் அரசுகள் மற்றும் நிறுவனங்கள்!

ஜஸ்டினின் தேடல் சிக்கல் மிகுந்த வலைக்குள் அவனைத் தள்ளி விடுகிறது. சொந்த நாட்டின் பொருளாதார குறிக்கோள்களுக்காக பன்னாட்டு நிறுவன புரியும் அநீதியைத் சுட்டிக்காட்டத் தைரியமில்லாமல் ஊமை நாடகமாடும் தூதரக ஊழியர்கள்! முதலாளிகளுக்கு துணை போகும் அரசு உயர் அதிகாரிகள்! லாபம் ஒன்றை மட்டும் விழைந்து சமூக நலனையும் சர்வ தேச சட்டங்களையும் உடைப்பில் போடும் முதலாளிகள்! வளர்ந்த நாடுகளின் குடிகளின் ’மதிப்பு வாய்ந்த’ உயிர்களைக் காக்கும் முயற்சியில் ஆப்பிரிக்க ஏழைகளின் உயிரைக் காவு வாங்கும் சுயநல மருந்து நிறுவனங்கள்! பக்க விளைவைத் தரும் மருந்தை பரிசோதனைக்குட்படுத்தும் நிறுவனத்தின் நடவடிக்கைகளை அம்பலப்படுத்தாத குற்றவுணர்வில் அறப்பணியில் தன்னைத் தோய்த்து பாவம் கழுவும் விஞ்ஞானிகள்! லஞ்சம் வாங்கி சொந்தக் குடிகளை பலியாக்கும் ஊழல் மருந்துக் கட்டுப்பாடு ஆணையங்கள்! ஜஸ்டின் பல முகங்களை சந்திக்கிறான் ; சில முகமூடிகளையும் அவிழ்த்து அம்பலப்படுத்துகிறான்.

திரில்லர் பாணியில் கதை வேகமாக நகர்கிறது ; தேடலுக்கு நடுவில் இறந்த மனைவியின் உணர்வுகளின் புரிதல் ஜஸ்டினுக்கு கிட்டுகிறது. டெஸ்ஸா இறந்த ஏரிக்கரையில் டெஸ்ஸாவின் நினைவுகளில் அவன் இருக்கும் போது அவன் கொல்லப்படுகிறான். அவன் கொல்லப்படப்போவது அவனுக்கு ஏற்கெனவே தெரிந்திருந்தும், தான் கொல்லப்படுவதற்கு ஏதுவாக அவன் கொலையாளிகளுக்காக காத்திருப்பது அக்கொலையை தற்கொலையாக நகர்த்துகிறது. கதையின் முடிவு இந்த த்ரில்லர் படத்தை ஒரு முழுமையான காதற்படமாகவும் ஆக்கிவிடுகிறது.

ஆப்ரிக்காவை மையப்படுத்தி வெளி வந்த படங்களில் ‘ப்ளட் டயமண்ட்ஸுக்குப்’ பிறகு எனக்கு ’தி கான்ஸ்டண்ட் கார்டனர்’ மிகவும் பிடித்தது. (”ஹோட்டல் ர்வாண்டா” இன்னும் பார்க்கவில்லை!)

constantgardener1

ப்ளாக் ஸ்வான்

black-swan-movie-poster
இசைக்கருவியொன்றை மீட்டும் ஒருவர் சரியான கம்பிகளை அழுத்துகிறோமா என்றோ கருவியை சரியாக ஏந்திக்கொண்டிருக்கிறோமா என்றோ யோசித்துக் கொண்டே வாசிப்பாரானால் அவரால் கேட்பவர்களை மகிழ்விக்க இயலுமா? இலக்கணப்பிழை அல்லது சொற்பிழை பற்றிய ஐயங்களுடன் தன்னுடைய வாழ்நாளின் அதிமுக்கியமான படைப்பை ஒரு எழுத்தாளரால் எழுதி விட முடியுமா? நாட்டியக் கலைஞர் கால்களை சரியான திசையில் உயர்த்தியிருக்கிறோமா என்ற குழப்பத்துடன் ஆடுகையில் அழகான நாட்டிய அனுபவத்தை பார்வையாளர்கள் பெறுவார்களா? கட்டுக்கோப்பான பயிற்சி கலைக்கு அத்தியாவசியமாகிறது. அயராத ஆனால் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட பயிற்சியின் மூலமாக அடிப்படையான இலக்கணங்கள், இயக்கங்கள் மற்றும் உத்திகளில் முழுமையான Mastery கிடைத்துவிட்ட பிறகு தன் செயல் திறனில் அளவற்ற நம்பிக்கை கொள்கிறான் கலைஞன்.

செயல் திறனில் அசைக்க முடியா நம்பிக்கை கொண்டு கலையுலகின் வாசல் வழி உள் புகுவோர் – அங்கு நுழையும் பாக்கியம் பெற்றோர் – யதார்த்த உலகத்தை தாண்டியதோர் அனுபவத்தை பெறுவதோடு பார்வையாளர்கட்கும் அவ்வனுபவத்தை பகிர்ந்தளிக்கின்றனர். உள்ளார்ந்த ஆனந்த உணர்வில் திளைத்தபடி பூரணத்துவத்தை நோக்கியதொரு பயணத்தை கலைஞர்கள் மேற்கொள்கிறார்கள். அமர நிகழ்த்து கலைஞர்கள் பலரின் கலை முறைமை இவ்வாறே இருந்திருக்கிறது என்பதற்கு வரலாற்றில் பல உதாரணங்கள் இருக்கின்றன.

யதார்த்த உலகம் மற்றும் நிகழ்த்து கலையில் ஏற்றுள்ள பாத்திரத்தின் உலகம் – இவையிரண்டிற்குமான இடைமுகத்தில் சஞ்சரிக்கும் கலைஞர்கள் சில சமயம் அபாயகரமான மனப்போக்கு நிலைகளில் சிக்குண்டு, மனச்சாய்வில் வீழ்ந்து அல்லலுறுவதும் உண்டு. அத்தகையதொரு கலை மங்கையின் கதையைச் சொல்லும் ஒரு திரைப்படத்தை சமீபத்தில் தொலைக்காட்சியில் பார்த்தேன். 2010-இல் வெளியான பழைய படம் தான் என்றாலும், “Black Swan” திரைப்படத்தைக் காணும் சந்தர்ப்பம் இதற்கு முன்னர் அமையவில்லை. படம் வந்த பொழுது வாசித்த விமர்சனங்கள் இப்படத்தை காணும் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தினாலும் ஏனோ திரையரங்கில் சென்று பார்க்க முடியவில்லை. “ஏ” சான்றிதழ் தரப்பட்டதும் ஒரு காரணமாக இருந்திருக்கலாம். வாரிசுகளை வீட்டில் விட்டுவிட்டு திரைப்படம் பார்க்கும் பழக்கத்தை இது நாள் வரை கைக்கொள்ளாததால் “யூ” சான்றிதழ் படங்களையே திரையரங்கில் காண முடியும் என்றாகிவிட்டது.

mila-natalie

அச்சத்தை உண்டு பண்ணும் அதே சமயத்தில் அழகால் கண்களை வசியப்படுத்துதல் “ப்ளாக் ஸ்வான்” திரைப்படத்தின் அரிய சாதனை. கொடூரமான கனவுகளைப் போல “ப்ளாக் ஸ்வான்” மிகவும் இருண்ட விளிம்புகளை நோக்கி மெல்ல சரிவதை அழகுறப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது. எழிலார்ந்த நடனம் பற்றிய படத்திற்குள் ஒரு திகில் நாடகம் முறுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளது. கனவைப் போன்று நகரும் இப்படத்தின் சிகரமாகத் திகழ்வது நடாலி போர்ட்மேனின் நயநுணுக்கமிக்க நடிப்பு. ; அவஸ்தையுறும் ஒரு பால்லரீனாவாக கச்சிதமாக தன் பாத்திரத்தில் வாழ்ந்திருக்கிறார் என்று சொல்லலாம்.

“Black Swan” ஓர் உடனடி குற்றவுணர்வில் தோய்ந்த இன்பத்தை நல்குகிற படம். பகட்டான காட்சியமைப்புகள் நிறைந்தது. காட்சி ரீதியாக ஒரு சிக்கலான படம். மனதை மரத்துப்போகச் செய்யும் கடும் பாலே நடன இயக்கங்களின் பின் புலத்துடன் மனோவியாதியை இணைத்துக் கதை சொல்ல அபரிமிதமான தைரியம் வேண்டும். கொந்தளிக்கும் உருவத்தொகுதிகளும் இரு நாட்டியக்காரிகளுக்கிடையிலான போட்டியும் மிகநேர்த்தியாக வெளிப்பட்டிருக்கின்றன.

பால்லரீனா நினா (நடாலி போர்ட்மேன்) திண்ணிய தசையும், மெலிந்த உடலமைப்பும் கொண்டவள் ; , படுக்கையில் இருந்து எழும் போதெல்லாம் அவளின் உடலில் அங்கங்கு கீறல்கள் தோன்றும். எனினும் அவற்றையெல்லாம் பொருட் படுத்தாமல் ஒரு நாள் தவறாமல் நடன ஸ்டூடியோ சென்று ரத்தம் கசியும் கால்பெருவிரலூன்றி சுற்றாட்டம் ஆடுவாள்.

படத்தின் ஆரம்பக் காட்சியிலிருந்தே நினாவின் மனம் பிறழ்ந்து கொண்டிருப்பதை பூடகமாக காட்டிக்கொண்டே வருகிறார் இயக்குநர் அரொநோஃப்ஸ்கி. எல்லா திகில் படங்களைப் போல நாயகிக்கு மிக அருகில் மோதியவாறு காமெராவை வைத்து படம் பிடித்திருப்பது பிற பாத்திரங்களோ அல்லது பொருட்களோ நாயகிக்கு வெகு அருகில் திடீரென தோன்றி பார்வையாளர்களை பயமுறுத்துவதற்காக மட்டுமில்லாமல் நினாவின் சித்தப்பிரமையையும் தனிமை மருட்சியை குறிக்கவும் தான்.

நினாவின் தாய் எரிகா (பார்பரா ஹெர்ஷே). மூச்சு முட்டுமளவுக்கு தாய்மைப் பாசத்தை காட்டுபவள். மகளைச் சுற்றி மிகைப்பாசத்துடன் வட்டமிடுபவள். மகளின் உணவுப்பழக்கம் முதல் ரத்தம் வருமளவுக்கு தோலை சொறிந்து கொள்ளும் பழக்கம் வரை எல்லாவற்றையும் கவனிப்பாள். இத்திரைப்படத்தில் பிற காட்சிகளைப்போல – உடையும் எலும்புகள், ரத்தம் கசியும் நகங்கள், துளை விழுந்த காயங்கள், காயங்களின் தையல்கள் –இவைகள் மெய்த்தன்மை கொண்டவை என்று கொள்ள முடியாது. அவைகள் நினாவின் கனன்றெழும் கற்பனைகளாகவும் இருக்கலாம்.

IMG_7135.CR2

நியூயார்க் நகர பாலே கம்பெனியின் கலை இயக்குநர் தாமஸ் (ஃபிரெஞ்சு நடிகர் வின்செண்ட் கேஸ்ஸல் – திரைப்படத்தின் ஒரே தெளிவான பாத்திரம்) “ஸ்வான் லேக்” என்ற புகழ் பெற்ற பாலே நாடகத்தை புது நடிகையை வைத்து மேடையேற்ற திட்டமிடுகிறான் ; நினாவை வெள்ளை அன்னம் மற்றும் கறுப்பு அன்னம் எனும் இரட்டை வேடங்களுக்கு தேர்ந்தெடுக்கிறான்.. வெள்ளை அன்னம் பாத்திரத்தில் நினா வெகு எளிதாகப் புகுந்து விடுவாள் என்று தாமஸுக்கு தெரிகிறது. ஆனாம் கறுப்பு அன்னம் பாத்திரத்தின் இருண்ட பகுதிகளுக்கு உருக்கொடுக்க முடியுமா என்ற சந்தேகம் அவனுக்கு. அதனால் லிலி (மிலா குனிஸ்) என்ற இன்னொரு நாட்டியக்காரியையும் வரவழைக்கிறான். லிலியின் சாமர்த்திய குணமும் தந்திர குணமும் கறுப்பு அன்ன வேடத்திற்கு பொருத்தமானவளாக்குகிறது. ஸ்வான் ராணியின் பாத்திரத்துக்கு நினாவின் மாற்றாக லிலியாக நியமிக்கப்படுகிறாள் – ஆகவே நினாவின் எதிரியாகவும் ஆகிறாள்.

தாமஸ் கம்பெனியின் பிரதான நடனக்காரி பெத்தை (வினோனா ரைடர்) தூக்கி எறிந்த காரணத்தினாலேயே நினாவுக்கு அந்த வேடம் கிடைக்கிறது. பெத் படத்தின் சில காட்சிகளில் மட்டும் வருகிறாள் – கெட்ட வார்த்தை சொல்லி சீறிக் கொண்டும், நினாவின் மேல் பழி கூறிக் கோண்டும். பின்னர் ஒரு கார் விபத்தில் சிக்கி மருத்துவமனையில் படுத்த படுக்கையாகிறாள். எரிகாவின் பாத்திரம் போலவே, பெத்தின் பாத்திரமும், நினாவின் சித்தப்பிரமையையும் இறுக்கத்தையும் மேலும் அதிகமாக்கும் விதத்தில் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது. மனக்குழப்பம் அயராது நினாவை பாடாய் படுத்துகிறது.

கலையில் தோஷமிலாப் பூரணத்துவத்தை எட்டுவதற்கான நினாவின் ஓட்டம் அவளின் உடல்நலம் மற்றும் நட்புகளை காவு வாங்குகிறது. பாலியல் முறைகேடுகள் வாயிலாகவும் “உன்னை மறக்க நீ கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்” என்ற வார்த்தை தூண்டுதல்களாலும் தாமஸ் நினாவுக்கு கடுமையான உந்துதல் கொடுக்கிறான். ஆனால் இருண்மைக்கு நினா தன்னை பலியாக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை அவன் அறிந்திருக்கவில்லை. தன்னுடைய யதார்த்தம் பற்றிய பிரக்ஞையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நினா இழக்கிறாள்.

ட்சைகோவ்ஸ்கியின் தலை சுற்ற வைக்கும் ஆர்கெஸ்ட்ரா, நியுயார்க் நகர பாலே நட்சத்திரம் பெஞ்ஜமின் மில்லபீட்-டின் நடன அமைப்பு மற்றும் மேத்யூ லிபாடிக்கின் விரைவான ஒளிப்பதிவு – இவைகள் இந்த உளவியல் நாடகத்தின் சுருதியை கூட்டுகின்றன. ”ஸ்வான் லேக்” பாலே நாடகத்தின் முதல் காட்சி துவங்குகையில் படம் முழுமையான கனவுத் தன்மையை எட்டி விடுகிறது ; நினாவின் உடம்பில் சிறகுகள் முளைப்பதுவும் பின்மேடையில் நிகழும் கொடூரமான தாக்குதல் காட்சிகள் வெடுக்கென மறைதலும் என ஒரு சர்ரியல் உலகுக்குள் நுழைந்து விடுகிறது.

நாடகத்துக்குள் ஒரு நாடகம் என்ற பாணியில் “ப்ளாக் ஸ்வான்” படத்துக்குள் இடம் பெறும் “ஸ்வான் லேக்” பாலே நடனத்தின் கதையின் குறியீடுகளையே “ப்ளாக் ஸ்வான்” திரைக்கதை வைத்து பின்னப்பட்டிருக்கிறது.

நாட்டிய ஒத்திகை காட்சிகளிலும் நாட்டியக் காட்சிகளிலும் நம்பகமான நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார் போர்ட்மேன். இதற்காக கிட்டத்தட்ட ஆறு மாதம் பயிற்சி செய்தாராம். லிலியாக வரும் மிலா குனிஸ் போர்ட்மேனின் பாத்திரத்துக்கு எதிர் பொருத்தமான இணையாக நடித்திருக்கிறார். போர்ட்மேன் தன் அகன்ற விழிகள் வாயிலாக பயத்தை வெளிப்படுத்துகையில் மிலா புன்னகை கலந்த தன்னம்பிக்கையை தன் உடல் மொழியில் வெளிப்படுத்துகிறார்.

LV1F9083.CR2

லைஃப் ஆஃப் பை

Life-of-Pi-Movie-Poster-Horizontal1லைஃப் ஆப் பை – திரைப்படத்தை இன்று பார்த்தேன். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு குழந்தைகள் இல்லாமல் தனியாக நானும் என் மனைவியும் சென்று பார்த்த படம் என்ற சிறப்பு இப்படத்திற்கு கிடைத்திருக்கிறது. வார நாள் என்பதால் கூட்டமில்லாமல் இருக்கும்; காலை 10 மணிக்காட்சிக்கு ஒன்பதரை மணிக்கு சென்றால் எளிதில் டிக்கட் வாங்கிவிடலாம் என்ற எண்ணத்தில் மல்டிப்ளெக்ஸுக்குள் நுழைந்தால் கவுன்டரில் நீளமாக க்யூ. இளவட்டங்கள் கையில் புத்தகங்களில்லாமல் கேர்ள்-ஃப்ரண்ட்ஸ் சகிதமாக அதிகாலை ஒன்பது மணிக்கே படம் பார்க்க வந்து விட்டிருந்தனர். அக்காலத்தில் கல்லூரியில் படிக்கும் நாட்களில் கட் அடித்து விட்டு மாடினி ஷோ தான் போவது தான் நம்மூர் வழக்கம். தில்லியில் கல்லூரிகள் அதிகாலையில் துவங்குவதால் பத்து மணி ஷோவுக்கு வர முடிகிறது போலும். ஹ்ம்ம் இனிமேல் வார நாட்களில் வருவதாக என்றாலும் இணையம் வாயிலாக டிக்கெட் வாங்குவதே உத்தமம். தொந்தி வயிறுடன், மஞ்சள் நிற டர்பன் அணிந்து க்யூவில் என் முன்னால் நின்றிருந்த சர்தார்ஜி இளைஞன் மோபைல் போனில் “இப்போது என்னால் பேச முடியாது…என் லெக்சர் ஹாலில் இருக்கிறேன்” என்று யாரிடமோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தான்.

என்னுடைய நண்பர் ஒருவர் “லைஃப் ஆஃப் பை பார்த்தாயா?” என்று இரண்டு நாட்கள் முன்னால் என்னிடம் கேட்டார். “பார்க்க ஆசை…ஆனால் இன்னும் இல்லை” என்றேன். அதற்கு அவர் “நான் பார்த்துவிட்டேன். எனக்கொன்றும் சிறப்பான படமாக எனக்கு தோன்றவில்லை. ஒரு வேளை எனக்கு புரியாத எதாவது ஒன்று உனக்குப் புரியலாம். அப்படி புரிந்தால் எனக்கு சொல்.”. இவரைப் போல சிலரை நான் சந்தித்திருக்கிறேன். ”படம் மோசமான படம் இல்லை. ஆனால் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு ஆடத் தகுந்த படமும் இல்லை. இப்படத்தை எப்படி விமர்சிப்பது?” என்ற குழப்பத்தில் இருப்பார்கள்

திரைப்படம் முடிந்து ஹாலை விட்டு வெளியே வந்த போது நண்பருக்கேற்பட்ட அதே குழப்பம் எனக்கும். குறை சொல்கிற மாதிரி இல்லை…ஆனாலும் ஒரு நிறைவு இல்லை.

யான் மார்டேல் என்ற கனடிய எழுத்தாளர் எழுதி 2001இல் வெளிவந்த ஆங்கில நாவல் – லைஃப் ஆப் பை (Life of Pi) – தழுவி எடுக்கப்பட்ட திரைப்படம். அமெரிக்க அதிபர் ஒபாமா தம்மை மிகவும் கவர்ந்த கதை என்று யான் மார்டேலுக்கு கடிதம் எழுதிப் பாராட்டியிருக்கிறார் என்பது இந்நாவலுக்கான கூடுதல் கவர்ச்சி. இந்நாவலை படமாக எடுப்பது முடியாத காரியம் என்ற கருத்து நிலவி வந்திருக்கிறது. மனோஜ் ஷ்யாமளன் அவர்கள் இப்படத்தை இயக்குவதாக இருந்தது. இத்திரைப்படத்தின் கதாநாயகன் போன்று மனோஜும் புதுச்சேரியை சேர்ந்தவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

Hidden Dragon Crouching Tiger, Brokeback Mountain போன்ற மிகவும் பேசப்பட்ட படங்களை இயக்கிய அங் லீ இயக்கியிருக்கிறார்.

லைஃப் ஆஃப் பை-யில் எல்லாமே அழகாக இருக்கின்றன. வன விலங்குகள், கடும் சூறாவளி, தாவி வரும் ராட்சத கடல் அலைகள், ஒளிரும் விண்மீன்கள், நாயகன் வந்தடையும் ஒர் ஊனுண்ணித் தீவு – எல்லாமே சுந்தர சொரூபம். 3D தொழில் நுட்பத்தில் பகட்டுடன் செதுக்கப்பட்ட காட்சிகள். இத்திரைப்படத்தின் முக்கியமான ப்ளஸ் காட்சியமைப்பே. Visually Brilliant.

கதையின் நாயகன் பை தான் ஒரு புலியுடன் ஒர் ஆபத்துப்படகில் சிக்கி 227 நாட்கள் தங்கி பின்னர் கரையொதுங்கிய அனுபவத்தை ஒரு எழுத்தாளரிடம் பகிர்ந்து கொள்வது தான் கரு. வளர்ந்த பை-யாக இந்தி நடிகர் இர்ஃபான் கான் நடித்திருக்கிறார். பை கதை சொல்லத் தொடங்கும் போது “இக்கதையின் முடிவில் கடவுள் இருக்கிறார் என்பதை நீ ஒத்துக் கொள்வாய்” என்ற பீடிகையோடு துவங்கும்; பீடிகை ஏற்படுத்திய எதிர்பார்ப்பு தான் என் நண்பரின் குழப்பத்துக்கு காரணமாகியிருக்கும் என்று இப்போது புரிகிறது.

பை தன் குழந்தைக் கால அனுபவங்களை பகிரத்தொடங்கி, இந்து, கிறித்துவ, மற்றும் இஸ்லாமிய சமயங்களில் தனக்கேற்பட்ட ஆர்வத்தைப் பற்றி பேசுகிறான். நிஜமாகவே இப்படம் கடவுளைப்பற்றித் தான் பேசப் போகிறதாக்கும் என்று சீட்டின் முன்பாகத்தில் உட்கார்ந்து பார்க்கத் தொடங்கினேன். பையின் தந்தை நடத்தி வந்த விலங்குக் காட்சி சாலையை மூடி தன் குடும்பத்தோடு தன்னுடைய விலங்குகளையும் எடுத்துக் கொண்டு கனடா பயணமாகும் போது கப்பல் மூழ்கி குடும்பத்தினர் எல்லாம் இறந்து போக, ஒரு கழுதைப் புலி, ஒராங்-உடாங், வரிக்குதிரை, புலி – இவற்றுடன் பை மட்டும் உயிர்க்காப்புப் படகில் உயிருக்குப் பாதுகாப்பின்றி சிக்கிக் கொள்கிறான். மற்ற மிருகங்களெல்லாம் இறந்து போய், புலியும் பையும் மற்றும் மிஞ்சுகிறார்கள். பதின் பருவ பையாக புது நடிகர் – சூரஜ் ஷர்மா – சிரத்தையாக நடித்திருக்கிறார், நடிப்புத்துறையில் ஒரு சுற்று வருவார் என்று நம்பலாம்.

தப்பித்து உயிர் வாழ்வதற்கான போராட்டம் தொடங்குகிறது. பைக்கு மட்டுமில்லை. புலிக்கும் தான். பை சந்திக்கும் ஆபத்துகளிலிருந்து தப்பி, தன்னைக் காத்துக்கொண்டு, புலியையும் காக்கும் முயற்சிகளை அழகான ஆழச்சித்திரங்களால் (3D துணை கொண்டு) உயிர்ப்படுத்தி இருக்கின்றார் அங் லீ. கரடுமுரடான கடல்,தொண்டை வறட்சி, அபூர்வ கடல் உயிரினங்களை எதிர் கொள்ளல், பட்டினி…இவற்றுடன் லேசான மேஜிக் ரியலிச அனுபவங்கள் என்று பையின் அனுபவம் நீள்கிறது. நிஜமும் கிராஃபிக்ஸும் ஒன்றிணையும் படியான காட்சிகள் தத்ரூபமாக படமாக்கப்பட்டுள்ளன. கணினியால் உருவாக்கப்பட்ட 3D உருவத்தொகுதிகள் முற்றிலும் நம்பும் படியாக அமைந்துள்ளன.

கடவுளுக்கான ஆதாரங்கள் என்று இத்திரைப்படம் எதைச் சொல்ல வருகிறது என்று எனக்கு கடைசி வரை புரியவில்லை. எழுப்பப்பட்ட வினாக்களுக்கு விடை கடைசியில் கிடைக்கும் என்று பார்த்தால், பை-யை விட்டுவிட்டு காட்டுக்குள் சென்று மறைந்து விடும் நன்றி கெட்ட புலியின் மீதான கோபம் தான் எஞ்சுகிறது. ஜப்பானிய விசாரணையாளர்களுக்கு சொன்ன வெர்ஷன் என்று பை கூறும் இரண்டாவது கதை எதற்கு என்று விளங்கவில்லை. ஒரு மாதிரி தொய்ந்த சாதாரணமான முடிவின் மூலமாக கடவுள் பற்றிய என்ன ஆதாரத்தை படம் சொல்ல வருகிறது? பை கடலில் இருக்கும் போது காணும் பறக்கும் மீன் கூட்டங்கள், மினுங்கும் ஊனுண்ணி பாசிகள் என்ற விதவிதமாக, அறிவியல் பூர்வமாக விளக்கத்தக்க விஷயங்களையா கடவுளின் ஆதாரம் என்று சொல்வது? அல்லது 227 நாட்கள் நம்பிக்கையிழக்காமல் போராடிய பையின் மன தைரியத்தையா? எனக்கென்னவோ இத்தகைய தருக்க பாவனையில்லாமல் இத்திரைப்படம் எடுக்கப் பட்டிருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று படுகிறது. லைஃப் ஆஃப் பை நாவல் வடிவத்தில் இத்தருக்கம் ஒழுங்காக அடுக்கப்பட்டிருக்கலாமோ என்னமோ? நாவலைப் படித்தவர்கள் தான் சொல்ல வேண்டும்.

நிச்சயமாக லைஃப் ஆஃப் பை மோசமான படம் இல்லை. ஒரு பதின் பருவத்தினன் கடலில் இருந்து தப்பும் உயிர்ப் போராட்டம் மற்றும் ஒரு புலியுடனான பிணைப்பு – இது தான் சாரம். கடவுள், ஆன்ம வேட்கை போன்ற கடினமான கேள்விகளுக்கான விடைகள் எதையும் லைஃப் ஆஃப் பை தேடவில்லை. வெறும் ஓசைகளை மட்டும் எழுப்புகிறது.