Category Archives: சக்கரவாளம்

பெற்ற மகன் மீதான பாசத்தினால் ஆபத்தை அறியாமல் மரணத்தை நோக்கி நடந்த தாய்! தாயின் விரல் வெட்டப்போய் பின்னர் கவனம் சிதறி சாக்கிய முனியைக் கொல்ல நோக்கி நடந்த அங்குலிமாலா! தாயின் உயிர் காத்து, நிகழவிருக்கும் பெரும்பாவச் செயலை நிகழாது நிறுத்துவதற்கு நடந்த புத்தர்! Continue reading →

திரிபிடகத்துக்கு மறுவிளக்கம் தந்து தொகுக்கும் பணியில் ஈடுபட்ட புத்தகோசர் (ஐந்தாம் நூற்றாண்டு) புத்தரின் மொழி என்று சொல்லப்படும் மகதி அல்லது பாலி மொழியைத் தேர்ந்தெடுக்காமல் தமிழைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தால் தமிழ்ப்பௌத்தத்தின் நிலைமை எவ்வாறு இருந்திருக்கும்? Continue reading →

“வஜ்ரம்” எனும் சொல் ஒரு மனிதனுள் இருக்கும் முற்றிலும் உண்மையான, அழியாததுமாகிய ஒன்றை குறிக்கும் ; அது தன்னைப் பற்றியும் தன்னியல்பைப் பற்றியும் அம்மனிதன் எண்ணும் புனைவுகளுக்கு எதிரானது. Continue reading →

தேரவாதம் மதத்தில் சீலத்தையும் போதனைகளையும் கட்டிறுக்கத்துக்கு வற்புறுத்திய அதே வேளையில், சாந்தியும் அஹிம்சையும் பிரதானப்படுத்தப்பட்ட பௌத்த கிளையாகிப் போனது. அது வெகுஜன செல்வாக்குப் பெறப்பெற சிங்கள இனத்தின் மீது ஒரு மந்தமே வந்து கவிந்துவிட்டது. அந்த மந்த குணத்தைப் போக்கி அவர்களைப் போர்க்குணமுள்ள ஒரு இனமாக மாற்றுகிற ஒரு எத்தனத்தின் விளைச்சல்தான் விஷ்ணு கதை. Continue reading →

“பிறப்பின் அடிப்படையில் குலத்தின் அடிப்படையில் பிரகடனம் செய்து கொள்ளப்படும் பெருமை மறுதலிக்கவியலா அறிவு மற்றும் நடத்தையை அடைந்த நோக்கு நிலையிலிருந்து பெறப்படுவதன்று. “நீ எனக்கு சரிசமம் ; நீ எனக்கு சரிசமமில்லை” என்ற இறுமாப்பும் அப்படித்தான். எங்கெல்லாம், கொடுக்கல் இருக்கிறதோ, வாங்கல் இருக்கிறதோ, கொடுக்கல்-வாங்கல் இருக்கிறதோ, அங்கெல்லாம் இதே பேச்சு இதே இறுமாப்பு….இது போன்ற விஷயங்களினால் அடிமைப்பட்டோர் மறுதலிக்கவியலா அறிவு-மற்றும்-நடத்தையை அடைதலிலிருந்து வெகுதூரத்திலிருக்கிறார்கள். இது போன்ற விஷயங்களைக் கைவிடுவதானாலேயே மேலே குறிப்பிட்ட அறிவையும் நடத்தையையும் அடைய இயலும்” Continue reading →