February 2011 – இலைகள், மலர்கள், மரங்கள்

The Laptop Story

Things do change constantly, although it may seem that there is hardly any change. Drastic changes happen very rarely. But gradual, unnoticeable changes do keep occurring. We need to own superior perceptive skills to study the patterns to really notice the changes.

+++++

Year back when I started working for this company, I had nagged so much about getting a used, dilapidated laptop for my official use. It was a dinosaur. When I made noises about it, the company permitted me to make some repairs. Although some minor repairs were carried out, I was working on the laptop grudgingly.

Subsequently, when I saw my colleagues (including B) working on older PCs, I mellowed down a bit and stopped cribbing about using the laptop given to me.

Many years ago, I had come across following lines of anonymous author being quoted in one of the books of Dale Carnegie :-

I had Blues
Because I had no shoes
until I met a man in the street
who had no feet.

After 2-3 months of using the laptop, the TFT screen started showing a white line, signifying the imminent collapse of the monitor. I chose to ignore it and continued to use the machine without grumbling.

+++++

In the last couple of weeks, the business was developing quite nicely. I booked two strategic businesses – with the colour extracting company and the instant noodle company. Finalising both these businesses brought a lot of joy to me – not just because I overcome a long stint of rough weather, but also because I could employ the valuable insights on deal making which I gathered during my long, unsuccessful times.

I have now started expending my energies now on executing these two businesses without any hitch. Booking the business is only a half-victory; the success will be savoured fully only after successful implementation.

+++++

of late, insertion of the network cord in to my laptop was becoming a task. For a week or so, I had struggled for 20-30 mts to fix the chord. One day, I gave up trying to insert the chord. I inserted portable mobile internet card instead. Using mobile internet card on a daily basis may not be economical and the next bill will show myself using the Data Card during office hours.

I approached the IT guys to resolve the problem.

+++++

IT Manager spoke to me – “This is going to be expensive to repair it. To correct the network chord slot, we need to change the entire mother board. Your TFT monitor is well on the way to become dysfunctional. Replacing monitor also will cost a bomb. It is better to order a new lap top which will come at the same cost of repairing. I am sending a note to you on this.”

CEO surprisingly approved the budget for new laptop immediately. As I am writing this, the order for new laptop may have been placed by now.

+++++

The Mindless Game

Strategy is the word we freely use. Strategy as I have seen in my work situations always allude to personal strategy. Because the company as a whole does not have any strategy of its own. Individual strategy most of the times than not always turns into mind games. While strategy ideally aims for a collective and positive goal, mind games always have selfish motives behind them.

I get terribly frustrated when the possible deals are lost because of seniors’ indecision. CEO’s constant refusal to take positions has now become infamous in the organisation. VP will take decisions when his self-interest is served. If it is a deal that involves my effort, VP would do everything possible to mis-guide the cartel and CEO, so that pricing, terms etc will be made very stiff.

+++++

The Colour Extracting company had approached us sometime back for some material. While we had the facilities to do this product, we have never produced it commercially. So the pricing was worked out based on theoretical assumptions.

The purchasing manager of the Colour-extracting company is a good-looking and attractive female. I had met with her once in their office. There was a big gap between their price bid and our quote. I was convinced that our pricing is high because the finance manager must have used his imagination to work it out on a higher side and the diffident operations managers also would have given their safest figures to the finance manager. If we do a trial production, we could get proper cost observations to work out a realistic price. I didn’t think that CEO would order the factory to do a trial production and to re-evaluate the realistic input-output ratio.

I thought it was up to me to do something that will trigger events toward this end. I entered the Director’s cabin unannounced. He uncovered his face by keeping the newspaper he was reading on the desk and said “yes?”. I gave brief background and mentioned to him “This customer has a long-term potential. We should take a strategic view and do a small trial even though we may incur costs. Then only we will know what is the achievable costing for this product”. He asked “have you discussed it with CEO?”. I said “yes..but…” I wondered for a second what to say. Without waiting for my answer any further, he said “ok. let me see”

+++++

After two days, I learnt that the trial production was being organised in the factory. CEO did not mention about it to me directly. “Strategy” worked!

+++++

Trial production threw up a surprise to me. We got the same yield that we had calculated in the original costing. How to bridge the price expectations? By this time, I had committed myself so much to this particular business opportunity. I did something which in normal circumstances I would have never done. I proposed to the Purchasing Manager of the colour-extracting company to visit our office and meet with the CEO for final price discussion. While my suggestion sounded very casual and business like, there was a silent intention behind it. CEO would start ogling at the Purchasing Manager and may try to agree to do the business at a realistic price somewhere close to the customer’s bid. If I was to deal with this alone, then the profit expectation of 25-30% would remain intact and I would not be allowed to budge at all. The boss behaved exactly as expected – full of show-off, flirty talks, indecent humour, etc. In one stroke, he offered a counter-bid (closer to the customer’s bid) which was accepted immediately. The woman became weary at the end of the meeting. When I saw her off in the gate, she muttered “your boss is very weird”.

+++++

The contract was received in the subsequent week.

+++++

My personal strategy did work. But there was an unintended implication too. The purchasing lady gave me a phone call on a saturday. “I am sorry but I have to tell you this. Your boss keeps stalking through smses. My business card did contain my mobile number in it. I did reply him rudely on a couple of occasions, but he is not stopping….I am really sorry that I am talking to you about this…I know you cant do anything in this case….” I uttered some inrrelevant but kind words. My heart knew I sounded fake.

மலை பிரசங்கம்

பலன் வினையைச் சார்ந்தது. அறிவியல், சமூகவியல் மற்றும் ஆன்மிக சட்டங்களுக்கு உட்பட்டது. இவ்விரண்டு கூற்றுக்களும் உண்மையெனில், தனி மனிதன் நிஜமாகவே சுதந்திரமானவனா? சுதந்திரமும் இவ்விரண்டு கூற்றுக்களும் வெவேறானவை அல்ல.

வினையை தெரிவு செய்யும் சுதந்திரம் நமக்கு இருக்கிறது. அதே சமயம், நமது தெரிவுக்கு நாமே பொறுபேற்றுக் கொள்வதும் அவசியமாகிறது.

மலையிலிருந்து குதிக்கும் சுதந்திரம் நமக்கு இருக்கிறது. அப்படி குதித்தால் எலும்பு நொறுங்கி இறக்கும் வாய்ப்பு இருக்கிறது என்ற அறிவியல் உண்மை நமக்கு தெரிந்திருக்க வேண்டும்.

“அது எனக்கு தெரியும். தெரிந்தே குதித்து பார்க்கும் ஆசை எனக்கு இருக்கிறது” என்று எவனாவது ஒருவன் சொல்வானே ஆனால், தற்கொலையை அனுமதிக்காத, சமூகவியல் சட்டத்தை மதிக்காதவனாக ஆகிவிடுகிறான். அவன் குதிக்கப் போகிறான் என்று காவல் துறையினருக்கு தெரிய வருகிறது என்றால், அவன் கைது செய்யப்படுவான்.

காவல் துறையினருக்கு தெரியாத பட்சத்தில், அவன் மலை உச்சிக்கு செல்கிறான் என்று வைத்துக்கொள்வோம். அவன் மலையுச்சியை அடைகின்றபோது, ஓர் ஆங்கிலேயரை சந்திக்கிறான். உடம்பில் கயிறைக் கட்டிக்கொண்டு, ஓர் இழுவை மூலம் குதிப்பவரைக் கட்டுபாட்டில் வைத்துக்கொண்டு, குதித்து, பறந்து, அந்தரத்தில் தொங்கும் சாகச ஆனந்தத்தை அளிக்கும் “Bungee Jumping” என்று சொல்லப்படும் விளையாட்டை அவர் சில இளைஞர்களுக்கு பயிற்றுவிக்கும் காட்சியை காண நேர்கிறது. அப்போது அவன் அடைய நினைத்த இலக்கு அல்லது பலன் என்ன என்று சரிவர புரிய வருகிறது. அவன் சாகவோ, காவலரால் கைது செய்யப்படவோ ஆசை படவில்லை. அவனது தேவை “சுதந்திரம்” என்ற இயற்க்கை உணர்வை சாகச விளையாட்டின் மூலம் அனுபவிப்பது. தன்னை பற்றியும் தன்னுடைய அவாவை பற்றியும் ஓர் ஆழமான தெளிவை அந்த மலைக்காட்சி அவனுக்கு அளிக்கிறது. அந்த ஆங்கிலேயரிடமே அவ்விளையாட்டை கற்றுத்தேர்ந்து நம்பிக்கை மிகுந்த bungee jumper ஆக மாறுகிறான். சில வருடங்களில் அதே இடத்தில அவன் ஒரு சாகச விளையாட்டு கேந்திரத்தை நிறுவினானேயானால், அறிவியல் மற்றும் சமூகவியல் சட்டங்களுக்குட்படாத அவனது விசித்திர ஆசை வழியாகவே (மனிதருக்கு எளிதில் புரிபடாத) ஆன்மீக சட்டம் இலக்குக்கு அவனை வழி நடத்தி இருக்கிறது என்றுதானே கொள்ள வேண்டும்?

மலையிலிருந்து குதிக்கும் உதாரணம் என்னவோ மிகையானதுதான். ஆனாலும் ஒவ்வொரு மனிதனும் அவனுடைய ஆழ்மன ஆசையை உதாசீனபடுத்த்தினால், உண்மையான, நிம்மதி கலந்த மகிழ்ச்சியை வாழ்வில் அடைய முடிவதில்லை. பெரும்பாலான தொழிற்சம்பநதப்பட்ட அதிருப்திகள் ஆழ்மன ஆசையை அங்கீகரிக்காததால் நிகழ்வன.

ஒவ்வொரு மனிதனின் தொழில் சம்பந்தப்பட்ட விருப்புக்கள் அவனுடை ஆழ்மன ஆசையை தொட்டனவாகவே இருக்கின்றன. சிலர் கேட்கலாம் -“அப்படியானால் ஒரு கொலைகாரன் அவன் ஆழ்மன ஆசையை அடையும்போது ஏன் குற்றவாளி என்று கருதப்படுகிறான்?”. வக்கில்தனமான வாதம்.

இதற்கு இரண்டு விடைகள். ஒன்று, பலன் அறிவியல் சட்டங்களுக்கும் சமூகவியல் சட்டங்களுக்கும் உட்பட்டன. சமுகம் கொலை செய்யும் அதிகாரத்தை யாருக்கும் கொடுக்கவில்லை. இரண்டு, அந்த மனிதன் ஆழ்மன ஆசையை சரியாக உணர்ந்து அறிந்தானா? குற்றவியல் நிகழ்வுகள் பெரும்பாலும் சிலகணங்களின் நிதானமிழப்பினால் ஏற்படுபவை. கோபம் மற்றும் அளவுக்கு மீறிய வெறி அம்மனிதனை சில நிமிடங்களுக்கு மிருகமாக்கி இருக்கலாம். கொலை செய்த பிறகு நிதானம் திரும்பிய பிறகு, தன்செயலின் தீவிரம் அவனை உலுக்கியிருக்கும். சமுகத்தில் தனது நிலை தாழ்ந்துவிடும் என்ற உண்மை அவனை அக்கொலையை மறைக்கும் முயற்சிகளிலும், ஓடி ஒளியும் தற்காப்பு சம்பந்தப்பட்ட வினைகளிலும் தூண்டி இருக்கும்.

ஆழ்மன ஆசையை ஒருவன் சரியாக உணர்ந்து அறிவது எங்ஙனம்? இதற்கேதும் சுருக்கு வழி உண்டா என்றால் இல்லை. கிரேக்க தத்துவஞானிகள் சொன்ன மாதிரி, தன்னை அறிவதை தவிர வேறு வழியில்லை.

தன்னை அறியும் முயற்சிகள் பல வகைபட்டன. ஹிந்து மதமும் மற்ற மதங்களும் தன்னை இப்பிரபஞ்சத்தை அறியும் பல்வேறு வழி முறைகளை ஆன்மீக ரீதியாக போதிக்கின்றன. தன்னை அறியும் முயற்சியில்தான் சாமியார்களும், ஆன்மீகவாதிகளும் ஈடுபடுகிறார்கள். அவர்களின் விழைவை பற்றி நாம் பேசப்போவது இல்லை. இச்சமுகத்தில் வாழ்ந்து பொருளிட்டும் பொறுப்பு வாய்ந்த ஒவ்வொரு குடிமகனும் கூட தன்னை நன்கு ஆழமான அளவில் அறிவது இன்றியமையாதது.

தன்னை அறியும் முயற்சியில் முதற் கட்டமாக இருப்பது சிந்தனை உலகம் என்று சொல்லப்படும், நம் உள்ளுலகில் உறைந்திருக்கும் அல்லது அவ்வப்போது எழும் உணர்வுகளை முழுக்க உணர்வது அல்லது மனக்கண்ணால் உற்று நோக்குவது.

ஓர் உணர்வை தன்னில் தானே உற்று நோக்கும் தருணத்தில் அவ்வுணர்வின் வலிமையைப பொறுத்து அவ்வுணர்வு தொடர்ந்து வளருமா அல்லது சீக்கிரமே மடிந்து போகுமா என்பது தெளிவுற தெரிகிறது. வலிமையற்ற உணர்வுகள் கணநேர ஆயுள் மட்டுமே பெற்றவை. நம்முடைய உணர்வுகளை சரியாக புரிந்து கொள்ளாத வரை, இத்தகைய உணர்வுகள் நம்முள் இருக்கின்றன என்ற பிரக்ஞ்சை இல்லாதவரை நாம் முழு தெளிவில்லாத வினைகளிலேயே ஈடுபடுகிறோம். இத்தகைய வினைகளின் விளைவுகள் எவ்வாறு அமையும் என்பது அறிவியலின், சமுகத்தின் விதிமுறைகளை ஒட்டியே அமைகிறது.

மலையிலிருந்து குதிக்க ஓடியவனுக்கு தான் செய்ய நினைத்திருக்கும் காரியத்தின் அறிவியல் விளைவும் தெரியும். காவலர்கள் கைது செய்வார்கள் என்றும் தெரியும். இருந்தாலும் அவன் உள்ளுலகின் உந்துதலால் மலை உச்சிக்கு போனான். ஓர் எதிர்பார்ப்பு. அங்கு எதுவோ நிகழப் போகிறது என்ற உள்ளுணர்வு. – இவ்விரண்டின் காரணத்தால் மலையில் கண்ட கட்சி அவனுக்கு முழு தெளிவை அளித்தது. இந்த தெளிவை அடைவதில், அவனுடைய திறந்த, விரிந்த எண்ணப்பாங்கும் ஒரு காரணம். மூடிய எண்ணவோட்டம் உள்ளவர்கள், பெரும்பாலும் முக்கிய தருணங்களில் தெளிவை இழந்து விடுகிறார்கள்.

அவன் இன்னொரு குணத்தையும் மலைகாட்சியை காணும் நேரத்தில் வெளிபடுத்தினான். அதுதான் நிகழ்காலத்திலேயே சஞ்சரிக்கும் குணம். சஞ்சரிப்பது என்பது வெறும் நடப்பது மட்டும் அல்ல. எண்ணவோட்டம், பிரக்ஞ்சை மற்றும் தன்னை சுற்றி நடப்பவற்றில் முழு ஈடுபாடு. நம்மில் பலர் பல சமயங்களில் நிகழ்காலததிலேயே இருப்பதில்லை. நடந்து முடிந்த சம்பவங்களை பற்றிய குற்ற உணர்வும் வரப்போகும் சம்பவங்களை பற்றிய கவலையிலும் பொழுதைக் கழிக்கிறோம்.

நிகழ் காலத்தின் முழு விழிப்புணர்வும் உள்ளோடும் உணர்ச்சிகளின் தெளிவுமே, ஆன்மீக சட்டத்தின் மௌனமான நடைமுறைகளை அறிய உதவுகிறது. வாழ்வில் வெல்ல உதவுகிறது.

குளத்தில் கல்

குளத்திலே கல்லை விட்டெறியும்போது கல் திரும்ப பறந்து வந்து நம் தலையில் விழுமெனில், கல்லெறியும் விளையாட்டு நின்று போகும். பலன் என்னவாக இருக்கும் என்ற யூகம் இல்லாமல் நாம் வினையொன்றும் புரிவதில்லை. பலன் காலம் என்ற காரணியின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ளது. அறிவியல், சமூகவியல் மற்றும் ஆன்மீக காரணங்கள் கால இடைவெளியை நிர்ணயிக்கின்றன. சூழ்நிலை நிர்ப்பந்தத்தாலொ, தெளிவு பெறாத மனோநிலையிலோ,வினையை தெரிவு செய்வதில் ஏற்படும் குழப்பத்தாலோ எதிர்பாராத பலனை அடைகிறோம். பின்னர் அதிர்ஷ்டம் மற்றும் துரதிர்ஷ்டம் என்ற வாதங்களுக்கும் கருததுக்களுக்கும் இடம் கொடுக்கிறோம். வினைக்கும் பலனுக்கும் இடையே இருக்கும் கால இடைவெளி எளிதில் அறியாமையை உண்டு பண்ணும் வல்லமை வாய்ந்தது. சரியான அளவில் பொறுமை குணம் இல்லாதவர்கள் எண்ணவோட்ட நரகத்தில் சிக்கிச் சூழலும் அபாயம் இருக்கிறது.